Bluetooth kan de geluidskwaliteit verminderen, maar dat hoef niet. En wel hierom.
Ik doe momenteel onderzoek naar Bluetooth speakers voor een project, door vele product reviews te lezen en eigenlijk gewoon een beter idee te krijgen van wat voor producten er zijn en welke goed zijn. Terwijl ik deze reviews lees, zie ik bij veel opmerkingen dat Bluetooth de geluidskwaliteit verminderd. De meeste mensen lijken te denken dat, vanuit een audio liefhebbend standpunt, je altijd beter af bent wanneer je kiest voor op WiFi-gebaseerde draadloze technologie – zoals AirPlay, DLNA of Sonos – dan wanneer je keuze valt op Bluetooth. Hoewel dat over het algemeen klopt, hoeft het niet zo te zijn. Er is ruimte in de Bluetooth specificaties om het beter te doen.
Bluetooth was eigenlijk niet ontworpen voor audio vermaak, maar om bluetooth koptelefoons en hoofdtelefoons en geluidsspeakers te verbinden. Het was ook ontworpen met een zeer nauwe bandbreedte. Daarom gebruikt het data compressie op een audio signaal. Dat is goed voor telefoongesprekken, maar nu Bluetooth vaak wordt gebruikt voor het luisteren van muziek, gebruikt het deze compressie bovenop de data compressie die er misschien al is, zoals in het geval met MP3 of AAC bestanden op een telefoon, of MP3 of AAC audio gestreamed van het internet.
Toch hoeft een Bluetooth system deze extra compressie niet te gebruiken. En wel hierom:
Alle Bluetooth apparaten moeten SBC, ofwel subband codec, ondersteunen. Echter kunnen Bluetooth apparaten ook andere optionele codecs ondersteunen. Deze staan in de Bluetooth Advanced Distribution Profile (A2DP) specificatie. De optionele codes zijn als volgt: MPEG 1 & 2 Audio, MPEG 3 & 4 AAC, en ATRAC. Om er even een paar uit te leggen, het bekende MP3 bestand is eigenlijk MPEG-1 Layer 3, dus MP3 staat onder de specificatie als een optionele codec. Atrac is een codec die voornamelijk gebruikt werd in Sony producten, in het bijzonder in het MiniDisc digitale opname bestand. Laten we nu gaan kijken naar enkele aspecten van de A2DP specificatie. Deze komen rechtstreeks uit het document, die je hier kan downloaden als een zipped PDF
4.2.2 Optional codecs
Het apparaat kan ook Optional codecs ondersteunen om de bruikbaarheid te maximaliseren. Wanneer zowel SRC en SNK dezelfde Optional codec ondersteunt, dan kan dit gebruikt worden in plaats van Mandatory codec.
In dit document verwijst SRC naar het apparaat wat de bron is en SNK naar het apparaat wat de bestemming is. De bron is dus je smartphone, tablet of computer, en de bestemming is je Bluetooth speaker of hoofdtelefoons of ontvanger.
Dit betekent dat Bluetooth niet altijd extra data compressie toevoegt aan materiaal dat al gecomprimeerd is. Als zowel de bron en bestemming apparaten de codec ondersteunen die de originele audio signaal codeert, dan kan de audio verzonden en ontvangen worden zonder veranderingen.
Dus als je luistert naar MP3 of AAC bestanden die op je telefoon, tablet of computer staan, dan hoeft Bluetooth de geluidskwaliteit niet te verminderen als je Bluetooth apparaat dat bestand ondersteund.
Deze regel geldt ook voor gestreamde radio via het internet die gecodeerd zijn in MP3 of AAC, dit beslaat de meeste audio streams beschikbaar vandaag de dag. De meeste internet radio stations – feitelijk alle die ik ben tegengekomen – gebruiken MP3 of AAC. Ook Pandora. De grote uitzondering van de streaming diensten is Spotify, die de Ogg Vorbis codec gebruikt.
Echter, volgens Bluetooth SIG, de organisatie die de licenties van Bluetooth beheerd, blijft compressie de norm voor nu. Dat is voornamelijk omdat de telefoon niet alleen muziek, maar ook beltonen en andere bel gerelateerde notificaties moet verzenden. Toch is er geen reden voor dat een producent niet van SBC naar MP3 of AAC compressie wisselt als het Bluetooth apparaat dat ondersteund. Zodat de notificaties de compressie gebruiken, maar originele MP3 of AAC bestanden onaangepast blijven.
Hoe zit het met APT-x?
Iedereen die bekend is met de Bluetooth ontwikkelingen heeft gehoord van de apt-X codec, welke wordt gepromoot als een verbetering van de SBC codec. Aangenomen dat de apt-X’s inderdaad de geluidskwaliteit verbeteren (ik heb niet de kans gehad om ze te evalueren), dan hebben zijn ze een verbetering ten opzichte van SBC. Echter, als je MP3 of AAC materiaal gebruikt, en zowel je Bluetooth bron- als bestemmings-apparaten ondersteunen dat bestand, dan is de fabrikant beter af met het gebruik van het originele bestand of het originele audio bestand zonder apt-X of SBC te gebruiken. Ik zal het afsluiten met een geheimpje: De meeste Bluetoothaudioproducten zijn niet gebouwd door het bedrijf van het logo op het apparaat, maar door een onbekende fabrikant die het heeft ontworpen. En de Bluetooth ontvanger die wordt gebruikt in een audioproduct is waarschijnlijk door weer een ander bedrijf gemaakt. Toen ik nog bij Dolby Laboratories werkte, leerde ik dat hoe complexer een digital product is, en hoe meer ingenieurs er aan werken, hoe hoger de kans is dat niemand alles weet over de binnenkant van het apparaat. Een bestand kan gemakkelijk worden getranscodeerd in een ander bestand zonder dat je het in de gaten hebt, omdat bijna geen één Bluetoothapparaat je verteld welk inkomend bestand wordt gebruikt.
Toch, ik denk dat het belangrijk is dat we erkennen dat hoewel Bluetooth nu gebruikelijk geïmplementeerd is en de geluidskwaliteit verminderd, dit niet zo hoeft te zijn. Het ligt, voornamelijk, aan de telefoonfabrikanten om Bluetooth zo te implementeren dat het de geluidskwaliteit zo min mogelijk stoort – of liever, helemaal niet. Als je bedenkt dat subtiele verschillen in audio codecs moeilijk te horen zijn in zelfs de beste systemen, dan maakt Bluetooth in de meeste situaties geen groot verschil in de geluidskwaliteit van een audioapparaat.
